من از غصه رنجور و از خواب مست یا «وَ فِرُّوا إلی الله مِن الله»‏

‏

خدایا، ‏

برو

می خواهم تنها باشم

انتظار بارانی را می کشم که پلک بر هم بگذارم باریده است

می روم
بلأخره ، تکّه تکّه ، با باد می روم


×تایتل : کیکاووس یاکیده

روایتی است که زین شب گریزگاهی هست

خدا، پس شب ها به کجا نگاه می کنی ؟
ماهِ تو که زمین است .‏

تایتل : سعید شریعتی×

عیب از ماست اگر دوست ز ما مستور است

ایستاده بود روی بالاترین برج شهر.
زن ساکن طبقه ی دویست و هفده برج کناری به پلیس خبر داد:
"خدا می خاهد خودش را از بالای برج به پایین پرت کند."
پلیس برج را محاصره کرد.
نیروی هوایی دستور آماده باش گرفت.
آتش نشانان تشک هوا پایین برج پهن کردند.
چندین روانشناس، روانپزشک و عالم دینی فراخانده شدند.
خدا که این وضعیت را دید سرش را انداخت پایین و و زیر لب زمزمه کرد
فقط می خاستم بیایم نزدیکتان .. همین"‏"

شاخه هایم به درد آمـَ

روی یک پایم می ایستم

دستانم را از هم باز می کنم و به سوی آسمان می گیرم

من یک درختم

هیج یک از غم ها و سیاهی ها را نمی بینم

غـم

کسی که اطرافیانش را دوست نداشته باشد

کسی که اطرافیانش را نمی فهمد

همان بهتر که تنها باشد

اصلن همان بهتر که بمیرد

انگار پای عقربه ها لنگ می شود

می ترسم یک روز

آن قَدَر پـُـر شوم

که از گوش و بینی و چشم هایم

خاطرات بیرون بزنند

بیا ، بیا

خدایا ، بچـّه تر که بودیم
با هم دعوامان می شد
سر هم داد می زدیم
قهر می کردیم ؛
ولی خب .. این قـَـدَر از هم دور نمی شدیم

آقا ! ما به تو نیااز داریم

خدایا

رفتی آن بالا نشستی که چه ؟

فکرش را کردی اگر بیفتی دست و پایت بشکند

سر ما چه بلایی می آید ؟

نـَـع ! واقعن فکرش را کردی؟

آن پشت مشت ها حکمتی هست ؟

اسب با ترس و لرز چند قدم جلو رفت

فیـل به سمتش حمله کرد

اسب فریادش گرفت

باز هم آدم به کـُـشـتـنـش داده بود

سکوت .

سیب میوه ی خوبی است
تو خیلی خوبی

آن همه سیب هایی که خوردی کارساز بودند ؟

خوشبختي ما وسيع تر از زندگي مان است

ما يك خدا داريم

و رووح

و وسایلی مثل دل

و خرت و پرت هايي مثل ذهن و حواس

یک چيزهايي هم مثل قا قا لي لي برايمان گذاشته اند مثل بهشت

با اين حساب ما " واقعن " موجودات خوشبختي هستيم

شده ايم دستمال کاغذي

غوطه وریم

آدم همه چيز را به هم مي ريزد

آن ها زندگي شاد و معمولي داشتند

هر كدام جايي براي خود زندگي مي كردند

حتــّـا آن موقع ها لايه ي ازون سوراخ نبود

روزي از خاك يك صداي عجيب و غريب آمد

دُمبالش هم يك موجود عجيب و غريب تر

بعد از آن نظم جهان به هم خورد

Deskman

طبق معمول چارزانو روي ميزش نشسته بود

و داشت پايين را نگاه مي كرد

پسربــچــّه اي داشت از زور گرسنگي نان خشك مي خورد

عذاب وجدان گرفت

از آن روز به بعد ديگر كسي خدا را نديد